Nederlanders in de Turkse metropool Istanbul voelen zich solidair met de demonstranten op het Taksimplein. Sommigen sluiten zich bij de protesten aan, anderen zouden dat willen maar blijven toch thuis.
Tan Tunali (25) loopt stage in Istanbul, komt uit Amsterdam en laat telefonisch weten dat alles rustig is op het plein dinsdagavond. ‘Het plein stroomt langzaam vol met demonstranten’zegt hij. ‘Aan de rand staat politie met zeven of acht grote voertuigen. Het is wachten op wat er komen gaat.’
Vijf minuten later laat hij via Facebook weten dat het schieten van traangas door de politie is begonnen. ‘Ik moet rennen nu, net als iedereen!’, schrijft hij.
Onder de voet gelopen
Daphne Channa Horn, Groningse in Amsterdam en nu speciaal voor de protesten in Istanbul, belt de ANP-correspondent als ze bij de medische dienst op het Taksimplein zit. ‘Ik stond op een bushokje toen het begon’, zegt de professioneel fotografe, die de afgelopen dagen al vele foto’s gemaakt heeft in Istanbul. ‘Er werden slogans geroepen door de betogers, het was echt druk, en ineens begon de politie met traansgas te schieten, zo recht de menigte in.’
Ze klom het hokje af, zegt ze, en wilde wel foto’s maken maar het lukte niet. ‘Op de been blijven was het belangrijkst. Er was echt paniek, er werden ook mensen onder de voet gelopen. Hoor je die ambulance op de achtergrond? Dat is de derde al.’
‘Thuis zitten kan ik niet’
Sinan Efe (33) uit Amsterdam en met sinds twee jaar een eigen technologisch bedrijf in Istanbul, staat op het punt naar het Taksimplein te gaan met een groepje van acht vrienden. Lopend, want hij woont er niet zo ver vandaan. Hij voelt zich solidair met de demonstranten, hij wil naar het plein om te laten zien dat hij het er niet mee eens is hoe er tegen demonstranten wordt opgetreden. ‘Maar ik wil ook mijn handen uit de mouwen steken’, voegt hij toe. ‘Misschien zijn er mensen die hulp nodig hebben, we kunnen water uitdelen, wat dan ook. Thuis zitten kan ik niet, dan word ik gek.’
Maar even later, als de politie met traangas is begonnen, laat hij weten dat de groep besloten heeft rechtsomkeert te maken. ‘Iedereen rent weg van het plein, het heeft geen zin er nu nog naartoe te gaan.’ Hij klinkt ontzet. ‘Het is afschuwelijk. Dit gaat toch nergens over? Verschrikkelijk’, zegt hij.
De jongste van zeven
Sevinc Keskin (40), communicatieadviseur uit Zwolle, stond te trappelen om vanavond naar Taksim te gaan, maar haar familie hield haar tegen. ‘Vooral mijn broers en zussen in Nederland wilden niet dat ik vanavond naar het plein zou gaan. Ik ben de jongste van zeven kinderen, ze willen niet dat hun zusje in rellen terecht komt. En nu ik op internet zie wat de politie doet, is het misschien maar goed dat ik naar ze heb geluisterd.’
Ze is voor langere tijd naar Istanbul gekomen, verblijft bij familie en wil voorlopig blijven. ‘Mijn broers en zussen willen het liefst dat ik meteen terug ga naar Nederland. Het speelt wel door mijn hoofd dat dit nog verder uit de hand kan lopen, maar weet je, dan heb ik mijn Nederlandse paspoort en kan ik altijd nog snel weg. Of dan kan ik heen en weer reizen en misschien toch iets betekenen.’
Sevinc loopt ‘als een kip zonder kop’ door het huis, zegt ze: ‘Mijn hoofd loopt om, ik weet het niet meer. Ik zal ook wel niet slapen vannacht. Of voor de TV en de computer in slaap vallen.’
(Dit stuk is in verkorte vorm verspreid door het ANP)
Recente reacties