Ze dragen in hun protestmars een portret mee van Safiye Ayla. Eind jaren negentig op haar negentigste overleden, maar in haar jonge jaren favoriet zangeres van Atatürk. Ze is groot geworden mede door haar optredens op de TRT, de Turkse staatsomroep. Het portret zegt alles over de onrust die er heerst bij de TRT, onrust die de medewerkers in protest de straat op doet gaan. Er is een nieuwe baas aangesteld, en zoals dat gaat hier bij aan de staat gelieerde instellingen, is dat een mannetje (zelden een vrouwtje) die goede banden heeft met of lid is van de regeringspartij. En dat is de AKP, de religieus-conservatieve partij die elk traditioneel staatsapparaat op haar grondvesten laat schudden. De nieuwe baas heeft een reorganisatie aangekondigd, want de TRT, zo zegt hij, is failliet. Jaja, zeggen de medewerkers, je wilt gewoon van ons, niet-religieuzen, af, zodat je je eigen mensen kunt aanstellen. Ze vrezen niet in de eerste plaats voor hun baan, want ze zijn in dienst van de staat en voor velen zal wel ergens anders een plekje gevonden worden. Ze vrezen dat de TRT stap voor stap een religieuze omroep wordt, die haar oude, Turks-culturele gezicht verliest. En dat dat onderdeel is van het grotere plan van de AKP om Turkije om te vormen tot een religieuze in plaats van seculiere staat. Vandaar dat portret van Safiye Ayla. Ze symboliseert het moderne, seculiere, cultureel rijke Turkije dat de TRT-medewerkers vrezen te verliezen.
 | Nieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com |
Recente reacties