Vijfduizend ton goud ligt er verborgen onder Turkse kussens. Vijfduizend ton, en het schijnt 120 miljard euro waard te zijn. Ik heb geen idee van de verborgen goudvoorraden in andere landen, maar dit is wel huge.
Turken zijn natuurlijk ook goed in goud verzamelen. Ik zag laatst op een bruiloft hoe dat gaat: het pasgetrouwde stel staat voorin de zaal en de gasten staat in een lange rij klaar om hun gouden cadeau te overhandigen. Naast het stel een vriend van bruid of bruidegom met microfoon die enthousiast verslag doet. ‘Een gouden armband van tante Emine en oom Ibrahim, dank jullie wel!’, ‘Een gouden ketting van collega’s Aylin, Emre, Metin en baas Hüseyin, dank jullie wel!’, ‘Een gouden munt van buurvrouw Ayse, dank u wel!’, ‘Een gouden armband van jeugdvriend Hakky en zijn vriendin Fréderike, dank jullie wel!’ Als je aan de beurt bent, hang je het goud aan of om bruid of bruidegom, die zo hun gewicht zowat verdubbelen. Een deel van dat goud wordt trouwens snel weer verkocht om de bruiloft te betalen.
Het goud dat mensen tijdens hun leven verzamelen – je krijgt ook een onsje of wat als je geboren wordt, en soms op nog andere heuglijke dagen – wordt niet veel gedragen. Sommige vrouwen zeulen wel een paar kilo mee als ze in de weken of maanden na de bruiloft vriendinnen bezoeken, puur om te pronken met de buit. Daarna gaat het ‘onder het kussen’ als appeltje voor de dorst.
Nu de goudprijzen hard stijgen, zeggen sommige analisten dat de regering mensen zou moeten aanmoedigen hun verborgen schatten te verkopen. Het zou duizenden banen scheppen. Maar mensen zijn er nog niet klaar voor: de goudprijs stijgt nog steeds, dus men wacht nog even. Misschien best slim, want de vraag naar goud stijgt ook. Waarom? Normaal zijn er in de zomer veel bruiloften, maar er zijn er nogal wat uitgesteld naar deze tijd van het jaar omdat de ramadan ook in de zomer viel. Die stijgende vraag drijft de prijs van juwelen nog verder op.
Massaal goud verkopen zou goed zijn voor de economie. Maar misschien is het ook wel een goed teken dat mensen daarmee wachten: blijkbaar staat het water ze financieel nog niet totaan de lippen. Blijkbaar is het nog lekker slapen op dat dikke kussen!
Dat goud omhangen op bruiloften doen ze ook in Armenie. Daar hangt bovendien het prijskaartje er nog aan. Is dat in Turkije ook zo?
Alles wat wordt ‘gegeven’ is het inlossen van een schuld of het creëren van een nieuwe.
Het wordt omgeroepen met de microfoon, zodat iedere aanwezige hoort wie wat geeft. En het wordt opgeschreven in een boek. Ieder gezin heeft zo’n boek.
Als er ergens een trouwerij is wordt het grote boek tevoorschijn gehaald en gekeken naar wat men naar vermogen kan én mee dient te nemen. Een leuk dingetje uit de wereldwinkel zou niet gepast zijn.
Goud is te koop per gewicht voor de wereld goudprijs. Dus zo’n cadeau is duidelijk qua waarde (plakje met een rood lintje eraan in een glimmend doosje). Zelfs de prijs van de gegeven wasmachine, koelkast, droger is bekend. Wordt ook allemaal genoteerd.
Dit verklaart waarom de meeste huwelijken in Turkije in de zomer plaatsvinden. Dan kunnen ooms, tantes en verdere verwanten (de sülale) uit de westerse landen komen om rechtmatig te investeren in het nieuwe paar en de nieuw gekoppelde gezinnen (zéér nomadisch systeem overigens).
Als Hakkı en Fréderick gaan trouwen krijgen ze al hun gegeven goud weer terug. En dat kunnen ze weer controleren in het door hun bijgehouden ‘grote’ boek.
Een aanleiding wellicht in om in deze kredietcrisistijden in de huwelijksboot te stappen? :)
dag,
ik ben met toeval op deze site terecht gekomen en wat mij meteen opviel (na een paar stukken gelezen te hebben) is, dat sommige uitspraken, meningen etc etc niet goed worden beargumenteerd.
Om maar een voorbeeld te geven dat Turken een boekje bijhouden met wie wat geeft, komt inderdaad wel voor. Het is alleen niet overal gebruikelijk. Dat goud gegeven wordt voor het inlossen of het creeeren van n nieuwe is voor mij nieuw…?! Waarop is dit gebaseerd en over welk deel in turkije is dit gebruikelijk?
De intentie van het geven van goud is een soort onderpand voor de vrouw, voor het geval dat haar man komt te overlijden of scheiden. Al het geld wat het echtpaar binnenkrijgt is voor beiden. Hiermee kunnen zij bijv. Inboedel of onkosten v.d. Bruiloft financieren.
Groetjes