Kurdish MattersNieuwe site! Volg me tijdens mijn werk aan mijn boek over de Koerdische kwestie: www.KurdishMatters.com

Ik hield het een maand vol in de sportschool in een kelder in Üsküdar, mijn stadsdeel in Istanbul. Het stonk er naar zweet, de muziek stond te hard en klonk beroerd, en vooral: het was binnen. Terwijl je ook op straat kunt hollen, toch?

Dus kocht ik loopschoenen, loopsokken en een nieuwe sportbeha, zocht uit hoe je dat nou doet, beginnen met rennen, en begon. Van Üsküdar naar het langeafstandsbussation Harem, pal langs de Bosporus, een stuk van pakweg anderhalve kilometer. Ik begon zo’n drie maanden geleden met trainen en heb inmiddels een vaste route. Istanbul is, zo blijkt, een heerlijke openlucht sportschool.

Had ik wel eens geschreven over de fitnesstoestellen die de gemeente Istanbul (en veel andere Turkse gemeentes) in stadsparken heeft geplaatst? Nou, dat deden ze dus, en daar begin ik mijn rondje: eerst loop ik van huis naar de Bosporus, en dan stort ik me op de fitnesstoestellen in het parkje recht tegenover de Maiden Tower, de toeristische trekpleister in de Bosporus. Dan ga ik rennen. Ik ben nog maar net bezig dus ik ren nog niet langer dan tien minuten, maar dat wordt vanzelf langzaamaan meer.

Na tien minuten ben ik dan bijna bij Harem, en daar begint precies een steile trap naar de wijk op de heuvel: zo’n honderdvijftig treden omhoog. Dan volgen nog wat steile straten, tot aan de top. En wat is er op de top? Nóg een gemeentelijk park met fitnesstoestellen! Hup, nog een keer armen, benen, buik, en dan een steile afdaling naar het centrum van Üsküdar. Vanaf daar begint de klim naar de heuvel waar ik woon, en ja, die heb ik ook geteld: zowat honderdzeventig treden.

Het uitzicht terwijl ik ren? De Bosporus, daarachter de Marmara Zee, aan de overkant het Topkapi Paleis, de Blauwe Moskee en de Aya Sophia. En dat rondje doe ik dan elke derde dag. Vandaag ga ik weer. En vorige week heb ik een zomer-renbroek gekocht. Een roze. Dus als je een vrouw ziet hollen tussen Üsküdar en Harem, in roze sportbroek (tot de knie), een zwart shirt en een big smile op haar gezicht: dat ben ik!

5 Comments »

5 Responses to “Hollen”

Comments

  1. Anny jun 16 2010 / 7pm

    Hoeihoeihoei, ben al moe als ik alleen al DENK aan al je sportieve bezigheden, alhoewel het uitzicht wel HEEL aanlokkelijk is!!!

  2. Els van Thiel jun 18 2010 / 6am

    Hallo Fréderike,

    Met wat fantasie, zíé ik je rennen! En intussen ben ik heel jaloers op al het moois dat je onderweg te zien krijgt. Ik wandel dagelijks met een flinke stap door een Hollandse polder die gestoffeerd is met ganzen en koeien. Ook mooi, maar niet zo bijzonder als het schouwspel dat zich voor jouw ogen ontrolt.

    Hartelijke groet, ga dóór!

    Els

  3. Marte jun 23 2010 / 8pm

    Hoi Fréderike,
    Leuk te zien dat je het nog steeds volhoudt! Waar zo’n artikel in Plus al niet goed voor is… :-)
    Groetjes, Marte

Blog posts on this article

  1. Crunch at Journalist in Turkije dec 18 2010 / 3pm

    [...] heb de smaak van het rennen nog steeds te pakken (klik hier om te lezen hoe dat zo begon). Liefst buiten, maar het leek me slim om tijdens de wintermaanden binnen te sporten. Niet omdat ik [...]

  2. Een glimp van Üsküdar at Journalist in Turkije sep 28 2011 / 10pm

    [...] langs de Bosporus in mijn stadsdeel Üsküdar. Ik kom er vaker ‘s ochtends vroeg, rond half acht. Dan ren ik een eind, en dat moet ’s ochtends want in de zomer is het later op de dag te warm. Het mooie is, heel [...]

Leave a Reply

 tekens beschikbaar

Snel