De hamam is een mooie metafoor voor wat ik prettig vind aan Turkije, bedacht ik mij vandaag terwijl ik op de grote ronde steen in het midden van de hamam met mijn ogen dicht op mijn massage lag te wachten. In Nederland ging ik wel eens met een vriendin naar de sauna, maar dat was eerlijk gezegd vooral fijn vanwege het gezelschap, niet vanwege dat hele sauna-gedoe. Schoner dan schoon, badjassen zo wit dat het pijn doet aan je ogen, spiksplinternieuw meubilair dat precies past bij de wandtegeltjes en de gordijnen, en irritante dingen als overal slappe muziek en luid kakelende groepjes kippen, oh nee vrouwen. Het personeel is zo over-vriendelijk dat je er kriegel van wordt. En er zijn regels. Zoals: geen eten en drinken in die en die ruimtes, geen toegang tot de relax-ruimte met alleen maar een handdoek om je lijf, niet met je voeten op de bank, en iets eten of drinken dat je van huis hebt meegenomen is strikt verboden – om er maar een paar te noemen. Het verschil met een Turkse hamam? Die is ook schoon, dat wel, maar voor de rest is alles anders. De handdoek die je krijgt om om je heen te slaan, is schoon, maar oud, verwassen en rafelig. Er is geen muziek, alleen het geluid van lopende kranen en druppelend en spetterend water. En wat gepraat, maar dat is meer gemurmel want mensen praten op fluistertoon en er zijn geen groepen luidruchtige vrouwen die een gezellig ‘dagje met de meiden’ hebben. Tijdens de massage word je niet als watje behandeld, maar stevig gemasseerd, en als de masseuse wil dat je van je rug naar je buik draait, geeft ze je slechts een tik op je schouder en een zoetige glimlach laat ze daarbij achterwege. En wil je een appel eten die je van huis hebt meegenomen, of desnoods een hele maaltijd? Ga je gang! De tafel in de hal waar je binnenkomt en waar je ook even pauze kunt nemen van de hamamhitte, wiebelt, en de stoelen zijn niet nieuw een glimmend en qua kleur ook niet passend bij de tegels op de muur, maar gewoon comfortabel, en soms iets kapot. Turkije is niet zo gepolijst, een beetje ruw. En dat past me prima.
3 Comments »
3 Responses to “Beetje ruw”
Comments
Blog posts on this article
-
mrt 28 2011 / 9am
[...] Turkije me past. Buurtbarbecues in Turkije zijn een soort van ruig – zoals de hamam, waarover je hier een blogje kunt [...]
Niet elke sauna is zo gelikt en zijn er in Istanbul geen gelikte Hamam’s ? Een kwestie van keuze ?
Ik ben van mening dat Turkse vrouwen in een hamam ook behoorlijk overeen kunnen komen met een stel kakelende kippen maar sluit me verder volledig bij je aan.