‘Dat muntje kan ik niet aannemen’, zegt de chauffeur van de dolmuş. Hij geeft het muntstuk van vijftig kuruş terug aan de passagier van de gedeelde taxi en murmelt: ‘Het is oud geld weet je’.
Ja, dat weet de passagier: vanaf 1 januari is de ‘nieuwe Turkse lira’, die op 1 januari 2009 werd vervangen door de ‘Turkse lira’, niet meer geldig. De nieuwe lira-briefjes zijn het afgelopen jaar al uit beeld verdwenen, maar de muntjes zijn nog volop in omloop. En geld dat je op zak hebt, gebruik je, zo simpel is het. Je kunt de oude muntjes ook naar de bank brengen en omwisselen. Grote zaken doen dat inderdaad: bij de supermarkt kon ik mijn voorraadje muntjes van 25, 10 en 5 kuruş wel kwijt. Maar taxichauffeurs, eigenaren van kleine winkeltjes, kappers, marktkooplui en simitverkopers, die nemen de moeite niet om naar de bank te gaan, en gewone burgers ook niet.
Met eindeloze discussies tot gevolg. In de dolmuş waar ik in zat, begonnen ze zelfs tegen elkaar te schreeuwen. De passagier riep terecht uit: ‘Deze muntjes zijn in omloop, dus hoe kan het dan dat ze niet geldig zijn, dat ik er niet mee kan betalen?’. Waarop de chauffeur inbracht dat hij er niks aan had, dat ouwe geld, want hij kon er zijn benzine niet mee afrekenen – en daar had hij weer gelijk in. Gelukkig werden ze het toch al snel eens: de overheid zit fout. Die had de afgelopen twaalf maanden niet alleen de briefjes, maar ook de muntjes alvast zo veel mogelijk terug moeten halen. Helemaal waar.
Helemaal waar, wat een gedoe zeg! ik heb een zak met los geld, omdat ik altijd mijn zakken leeg in een bakje als ik thuiskom. Zeker een week boodschappen waard, morgen dus met mijn boterhammetjes lekker in de rij bij de bank :(